شناسایی باکتری های مقاوم به سواحل حمام گیلان



در بررسی نمونه های آب از پنج ساحل تفریحی استان گیلان مشخص شد که سویه های باکتریایی انتروکوک در این مکان ها بسیار شایع است و همچنین مقاومت آنتی بیوتیکی در این باکتری ها بالا است.

به گزارش ایسنا، انتروکوکوس فکالیس (E.feacalisاین یک باکتری بیماری زا فرصت طلب است. این باکتری غیر بیماری زا بوده و باعث عفونت های بیمارستانی از جمله عفونت های ادراری، عفونت های داخل شکمی و … به خصوص در افراد دارای نقص ایمنی و سالمندان می شود.

این باکتری می تواند در شرایط سخت و محیط های کم مواد مغذی زنده بماند و رشد کند. به همین دلیل تقریباً در همه جا وجود دارند، از آب گرفته تا خاک، فاضلاب، هوا و غیره. اما این باکتری معمولاً در آب یافت می شود و به راحتی از راه مدفوع – دهانی منتقل می شود.

منبع اصلی این باکتری روده انسان و حیوانات خونگرم است اما می توانند برای مدت طولانی در خارج از روده زندگی کنند. با توجه به اینکه این باکتری ها در برابر شرایط مختلف مانند pH پایین، یخ زدگی و … مقاوم هستند، به همین دلیل به عنوان شاخص آلودگی برخی از محصولات غذایی و آبی در نظر گرفته شده اند.

یکی از بزرگترین تهدیدات سلامت عمومی در جهان، مقاومت آنتی بیوتیکی است که به دلیل استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها ایجاد می شود.

به دلیل استفاده زیاد از آنتی بیوتیک ها، بسیاری از سویه های انتروکوکوس فکالیس به آنتی بیوتیک های مختلف مانند وانکومایسین مقاوم شده اند. از آنجایی که وانکومایسین خط اول درمان برای انتروکوک های مقاوم به چند دارو است، مطالعه شیوع باکتری های مقاوم به وانکومایسین مهم است.

به همین منظور پژوهشگران مطالعه ای بر روی شیوع انتروکوکوس فکالیس مقاوم به وانکومایسین در آب های تفریحی گیلان انجام دادند.

برای این مطالعه، نمونه‌های محیطی از سواحل تفریحی 6 شهر استان گیلان، چهار ایستگاه در تالاب انزلی و پنج رودخانه اصلی وارد شده به تالاب انزلی از دی تا شهریور 1388 جمع‌آوری شد.

این نمونه‌ها از آب‌های تفریحی، عمدتاً از مکان‌های شنا در استان گیلان جمع‌آوری شد. این مکان‌ها به این دلیل بررسی شدند که افراد زیادی اعم از مسافران و بومی‌ها به آنجا می‌روند تا شنا کنند، بنابراین کنترل بار میکروبی این مکان‌ها بسیار مهم است.

در این مطالعه مقاومت آنتی بیوتیکی نسبتا بالایی به آنتی بیوتیک های مختلف مانند وانکومایسین، کانامایسین، استرپتومایسین، اریترومایسین، آمیکاسین، آمپی سیلین، جنتامایسین، سیپروفلوکساسین و کلرامفنیکل مشاهده شد.

حدود 46 درصد از این باکتری ها دارای وانکومایسین نسبتاً بالایی بودند. تقریباً همه سویه ها (98 درصد) به استرپتومایسین مقاوم بودند. از بین آنتی بیوتیک های مورد مطالعه، آمپی سیلین و کلرامفنیکل بیشترین اثر آنتی بیوتیکی را روی ایزوله ها داشتند.

از مجموع 268 نمونه، انتروکوک در 154 نمونه (تقریباً 57٪) شناسایی شد که تقریباً 30٪ دارای انتروکوک های مقاوم به وانکومایسین بودند. بیش از 91 درصد از این نمونه ها متعلق است E.feacalisحدود 6 درصد متعلق به E.faecium و حدود سه درصد متعلق به سایر گونه های انتروکوک بود.

نتایج این مطالعه حاکی از شیوع بالای این باکتری در استخرهای شنای استان گیلان و سطح بالای مقاومت آنتی بیوتیکی این باکتری ها است. از آنجایی که امکان انتقال ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک به باکتری های دیگر وجود دارد، این می تواند یک تهدید اپیدمیولوژیک جدی برای سلامت عمومی باشد.

به همین دلیل، محققان در این مطالعه توصیه می کنند که اقدامات لازم برای تعیین منبع آلودگی و همچنین پرهیز از استحمام در مکان هایی با آلودگی باکتریایی بالا انجام شود.

در انجام این پژوهش، احادیث کلانتری، خسرو عیسی زاده و محمد فائزی قاسمی; پژوهشگران گروه میکروب شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان و عباس حاجی زاده از مرکز تحقیقات بیولوژیکی دانشگاه امام حسین(ع) شرکت کردند.

نتایج این مطالعه در قالب مقاله علمی با عنوان “شیوع انتروکوک های مقاوم به وانکومایسین و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها در آب های تفریحی استان گیلان” در مجله “میکروبیولوژی پزشکی ایران”; دو ماهنامه انجمن میکروبیولوژی ایران منتشر شد.

انتهای پیام/

دیدگاهتان را بنویسید