به گزارش خبرگزاری مهر، نشست نقد و بررسی کتاب «تلخی رهایی» با همکاری معاونت فرهنگی و اجتماعی شرکت راه آهن تهران و حومه و انتشارات سوره مهر با حضور جواد کامور بخشایش نویسنده و محمد پژوهشگر تاریخ معاصر. رحمانی و جمعی دیگر از دست اندرکاران در سالن تئاتر مترو شهر برگزار شد.
در ابتدای این نشست محمد رحمانی مجری و کارشناس این برنامه گفت: امروز درباره کتابی صحبت می کنیم که در نوع خود خاص است. این کتاب راوی را قهرمان نمی کند و او را محکوم نمی کند. نویسندگان تاریخ شفاهی دوست دارند سرنوشت کسی را بنویسند که قهرمان است. انتخاب شخصیتی که زمانی در سازمان مجاهدین خلق بود ریسکی بود که نویسنده در این کتاب پذیرفته بود. او با داستان سرایی شیوا و تسلط بر ادبیات، کتاب تاریخ را به تاریخ تبدیل کرده است.
در ادامه برنامه جواد کامور بخشایش با بیان اینکه جنگ نقاط تاریکی دارد که برای روشنگری نیاز به نور دارد، گفت: ایده تولید این کتاب زمانی شکل گرفت که در ادبیات پایدار به این نتیجه رسیدیم که ناگفته هایی وجود دارد. در مورد جنگ و دفاع مقدس است. من از طریق دوستان در حوزه هنری با آقای بیگلری آشنا شدم و می خواستم داستان اسارت ایشان را بنویسم.
وی افزود: راه آشنایی با آقای بیگلری و ایجاد رابطه و اعتمادسازی فراز و نشیب های زیادی داشت که حاصل آن کتاب «تلخ رهایی» است. ارتباط ما محدود به یک مصاحبه 40 ساعته نبود. 4 سال با او زندگی کردم و همسفر شدم. به نظر من روایت ایشان یکی از روایات خوب در مورد جریان زندگی مجاهدین در قرارگاه اشرف است و شاید آقای بیگلری اسیر شده و برای روشن شدن ماهیت آن به آنجا رفته است. این نورافشانی به حدی بود که پس از انتشار کتاب، سازمان مجاهدین خلق فیلمی علیه من، آقای بیگلری و کتاب منتشر کرد و متوجه شدم که کار درستی انجام داده‌ام.
این نویسنده به تشریح روایت این کتاب نیز پرداخت و اظهار داشت: در خاطره نویسی تکنیک های مختلفی برای دور شدن از روایت خطی داریم تا مخاطب را خسته نکنیم. روایت این کتاب رفت و برگشت دارد و تمام زندگی راوی را شامل می شود. تمام جزئیات فوق به آقای بیگلری منتقل شد. ترسیم فضای اسارت آسان نیست زیرا زندگی او در بحران است. تعداد زندانیانی که توسط مجاهدین خلق از زندان های عراق اسیر شده اند زیاد است، اما این اولین کتابی است که یک زندانی آزاد شده در مورد آنها صحبت می کند. اکثر این افراد حاضر به صحبت نیستند.
وی درباره فشارهایی که پس از انتشار کتاب داشت، گفت: از ابتدا می‌دانستم که باز کردن این مطالب برای اولین بار آسان نیست. تهدیدهایی هم در داخل ایران و هم در خارج از کشور وجود داشته است، اما وظیفه خود می دانستم که جنبه انسانی جنگ را بررسی کنم. ما باید این صداهای خاموش را در جنگ نابرابر با هنر و نوشتن به جامعه برسانیم. سعی کردم زندگی و طرز فکرش را در آن زمان بدانم.
کاموربخشایش گفت: در این نمایش قصد قهرمانی نداشتم. حتی گاهی صحبت های من چالش برانگیز و شبیه بازجویی بود. من با تمام موضوعاتم در ارتباط هستم. آقای بیگلری هم همینطور. تلخ ترین لحظه روایت آنها برای من زمانی بود که از خودکشی برای رهایی صحبت کردند. البته وضعیتی که امروز دارند تلخ تر از این حرف هاست. همسرش او را ترک کرد و جامعه او را نمی پذیرد و او شغلی ندارد. یکی از دلایل او برای روایت این کتاب این بود که فکر می کرد این کتاب می تواند او را نجات دهد. اما آنچه ما انتظار داشتیم هنوز محقق نشده است. امیدوارم شرایط فراهم شود و به جامعه برگردند.