بیماری گریوز؛ همه چیز درباره این مشکل تیروئید

بیماری گریوز یک اختلال سیستم ایمنی است که باعث تولید بیش از حد هورمون های تیروئید (پرکاری تیروئید) می شود. هورمون های تیروئید بر عملکرد بسیاری از اندام های بدن تأثیر می گذارند، بنابراین علائم بیماری برای هر فردی می تواند متفاوت باشد. بیماری گریوز چیست و با علائم و روش های درمان آن آشنا شوید. با ما بمان

علائم بیماری گریوز

علائم شایع بیماری گریوز عبارتند از:

• اضطراب و تحریک پذیری؛
• لرزش خفیف دست یا انگشتان؛
• حساسیت به گرما و افزایش تعریق؛
• کاهش وزن غیر منطقی؛
• بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر)؛
• تغییرات در چرخه قاعدگی؛
• اختلال نعوظ یا کاهش میل جنسی؛
• حرکات مکرر روده؛
• خستگی؛
• اختلالات خواب؛
• بیرون زدگی چشم (کاسه چشم)؛
• زبری و قرمزی پوست ساق پا یا ران (بثورات پوستی)؛
• ضربان قلب سریع یا نامنظم (تپش قلب).

علائم Eye Graves

حدود 30 درصد از افراد مبتلا به بیماری گریوز در چشمان خود گریوز دارند. در کاسه چشم، التهاب سیستم ایمنی بر عضلات و بافت های اطراف چشم تأثیر می گذارد.

علائم Eye Graves عبارتند از:

• چشم های بیرون زده؛
• فشار یا درد در چشم؛
• تورم یا افتادگی پلک؛
• چشم های قرمز یا متورم؛
• حساسیت به نور؛
• دوبینی
• از دست دادن بینایی.

علائم بیماری گریوز در کودکان

• فشار خون بالا؛
• ضربان قلب سریع یا نامنظم؛
• لرزش دست ها؛
• اسهال؛
• حتی اگر بیشتر از حد معمول غذا بخورید وزن خود را کاهش دهید.

تشخیص بیماری گریوز

برای تشخیص بیماری گریوز، پزشک ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهد و علائم را بررسی کند. همچنین ممکن است در مورد سابقه پزشکی و خانوادگی فرد سوال کند. این آزمایشات به تشخیص این بیماری کمک می کند:

• آزمایش خون: با این آزمایش، پزشک میزان هورمون محرک تیروئید (TSH) و هورمون های تیروئید را بررسی می کند. افراد مبتلا به بیماری گریوز معمولا TSH کمتر از حد طبیعی و هورمون های تیروئید بیشتری دارند.
• جذب ید رادیواکتیو: بدن برای تولید هورمون های تیروئید به ید نیاز دارد. با دادن مقدار کمی ید رادیواکتیو به فرد و سپس اندازه گیری مقدار آن در غده تیروئید با دوربین مخصوص، پزشک می تواند میزان جذب ید را در غده تیروئید مشاهده کند. میزان جذب ید رادیواکتیو توسط غده تیروئید علت پرکاری تیروئید را تعیین می کند. این آزمایش را می توان با اسکن ید رادیواکتیو ترکیب کرد تا تصویری بصری از الگوی جذب ارائه کند.
• سونوگرافی: اولتراسوند از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویری از ساختارهای داخل بدن استفاده می کند. سونوگرافی مشخص می کند که غده تیروئید بزرگ شده است یا خیر. سونوگرافی برای افرادی مانند زنان باردار که نمی توانند از روش جذب ید رادیواکتیو استفاده کنند توصیه می شود.
• تصویر: اگر تشخیص بیماری گریوز با معاینه بالینی امکان پذیر نباشد، پزشک ممکن است روش های تصویربرداری خاصی مانند سی تی یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی را تجویز کند.

بیماری گریوز و درمان آن

هدف از درمان بیماری گریوز توقف تولید هورمون های تیروئید و جلوگیری از تأثیر هورمون ها بر بدن است.

1. ید رادیواکتیو

در این روش درمانی، فرد ید رادیواکتیو را به صورت خوراکی مصرف می کند. از آنجایی که تیروئید برای تولید هورمون ها به ید نیاز دارد، ید رادیواکتیو را به سلول های تیروئید تزریق می کند. پرتوهای رادیواکتیو سلول های تیروئید پرکار را در طول زمان از بین می برد و باعث می شود غده تیروئید کوچک شده و علائم به تدریج طی هفته ها یا ماه ها کاهش یابد.

درمان با ید رادیواکتیو ممکن است خطر بروز علائم جدید یا چشم گریوز را افزایش دهد. این عارضه جانبی معمولاً خفیف و موقتی است، اما اگر فردی از قبل مشکلات چشمی متوسط ​​تا شدید داشته باشد، ممکن است این روش درمانی برای او مناسب نباشد و توصیه نمی شود.

سایر عوارض جانبی احتمالی درمان با ید رادیواکتیو حساسیت گلو و افزایش موقت هورمون های تیروئید است. ید درمانی برای زنان باردار یا شیرده استفاده نمی شود.

این روش فعالیت تیروئید را کاهش می دهد، بنابراین فرد احتمالاً بعداً برای اطمینان از سطح طبیعی هورمون تیروئید به درمان نیاز خواهد داشت.

2. داروهای ضد تیروئید

این داروها با استفاده تیروئید از ید برای تولید هورمون تداخل می کنند. پروپیل تیوراسیل و متیمازول داروهای ضد تیروئید تجویزی هستند. از آنجایی که خطر بیماری کبد با پروپیل تیوراسیل بیشتر است، متی مازول معمولاً اولین انتخاب پزشک است. با این حال، پروپیل تیوراسیل بهترین داروی ضد تیروئید در سه ماهه اول بارداری است، زیرا متیمازول خطر نقص مادرزادی را افزایش می دهد.

اگر این 2 دارو بدون درمان های دیگر استفاده شوند، پرکاری تیروئید ممکن است بعدا عود کند. مصرف هر دارویی برای بیش از یک سال ممکن است نتایج طولانی مدت بهتری داشته باشد. داروهای ضد تیروئید ممکن است گاهی به عنوان درمان کمکی قبل یا بعد از درمان با ید رادیواکتیو استفاده شوند.

عوارض جانبی احتمالی هر دو دارو عبارتند از:

• مشکلات پوستی؛
• درد مفاصل؛
• نارسایی کبد؛
• کاهش گلبول های سفید.

3. مسدود کننده های بتا

این داروها مانع از تولید هورمون های تیروئید نمی شوند، اما از تأثیر هورمون ها بر بدن جلوگیری می کنند.

چند نمونه از مسدود کننده های بتا عبارتند از:

مسدود کننده های بتا معمولا برای افراد مبتلا به آسم تجویز نمی شوند، زیرا این داروها می توانند باعث حمله آسم شوند. علاوه بر این، آنها می توانند کنترل دیابت را دشوار کنند.

4. جراحی

جراحی برای برداشتن تمام یا بخشی از تیروئید (تیروئیدکتومی) یکی دیگر از گزینه های درمانی است. پس از این جراحی، فرد باید تا پایان عمر خود از داروهای تیروئید استفاده کند تا از سطح طبیعی هورمون تیروئید اطمینان حاصل شود.

درمان بیماری چشم گریوز

علائم خفیف چشم گریوز را می توان با اشک مصنوعی و ژل های روان کننده درمان کرد. اگر علائم شدیدتر باشد، پزشک ممکن است این درمان ها را توصیه کند:

• کورتیکواستروئیدها: درمان با کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون می تواند تورم پشت کره چشم را کاهش دهد. عوارض جانبی احتمالی استفاده از این داروها احتباس مایعات، افزایش وزن، افزایش سطح قند خون، افزایش فشار خون و نوسانات خلقی است.
• تپروتوموماب (تپزا): گاهی اوقات می توان از این دارو برای درمان شکایات چشمی استفاده کرد. تاپزا از طریق تزریق ورید بازو وارد بدن می شود. عوارض جانبی احتمالی این دارو حالت تهوع، اسهال، اسپاسم عضلانی و افزایش قند خون است. از آنجایی که تپزا یک داروی جدید است، تاثیر آن بر چشم گریوز هنوز به طور کامل مشخص نشده است.
• نامه عینک: گاهی اوقات فرد مبتلا به بیماری چشم گریوز از عارضه دوبینی رنج می برد. اگرچه منشور عینک برای همه موثر نیست، اما می تواند دوبینی را اصلاح کند.
• جراحی رفع فشار اربیتال: در این جراحی، پزشک استخوان بین حدقه چشم (اربیت) و سینوس های فرد را برمی دارد. این به چشمان فرد فضایی می دهد تا به موقعیت اولیه خود بازگردد. این روش درمانی معمولا در صورت وجود احتمال کوری در اثر فشار بر عصب بینایی استفاده می شود. عوارض جانبی احتمالی این روش درمانی دوبینی است.

علائم گریوز چشمی ممکن است 3 تا 6 ماه پس از رفع بیماری گریوز بدتر شود. پس از آن، علائم معمولاً برای 1 سال یا بیشتر ثابت می مانند و سپس خود به خود بهبود می یابند.

شما بگو

آیا تا به حال علائم این بیماری را داشته اید؟ از چه روشی برای بهبود استفاده کردید؟ لطفا نظرات و تجربیات ارزشمند خود را با ما و کاربران عزیز به اشتراک بگذارید.